پروژه‌هایی هم مانند NEO/GAS، بلاکچین‌هایی با دو توکن هستند که در آن NEO یک توکن با ارزش دیجیتالی است و GAS به عنوان پاداش انجام تراکنش‌ها در شبکه NEO مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بلاکچین‌هایی مانند اتریوم امکان توسعه توکن‌های رمز ارز دیگر را از طریق خود همین شبکه امکان پذیر می‌کنند که پروژه‌هایی مانند ترون، ایاس و ویچین حاصل توکن‌های بر پایه شبکه اتریوم هستند.

به این دلیل که اتریوم از سایر کوین‌ها پشتیبانی می‌کند، پروتکل‌های مختلفی که به نام استانداردهای Request for Comment یا ERC می‌گویند به وجود آمده است. ERC-20 یکی از محبوب‌ترین استانداردهای ساخت توکن در شبکه اتریوم است که مورد استفاده توسعه دهندگان قرار می‌گیرد.

پلتفرم‌هایی که میزبان توکن‌های جدید هستند، مانند اتریوم، شکافی را در دنیای ارز رمز ایجاد کرده‌اند که در آن کوین به معنای رمز ارزهای خود میزبانی مانند بیت کوین است در حالی که توکن برای معرفی توکن‌های اختصاصی میزبانی شده در بلاکچین‌های دیگر استفاده می‌شود.

به دلیل توانایی اتریوم در اجرای قراردادهای هوشمند، پروژه‌های غیرمتمرکز از این پلتفرم برای ثبت توکن‌ها استفاده می‌کنند. روی قراردادهای هوشمند می‌توان برنامه‌هایی برای پردازش توکن‌ها قرار داد که به عنوان مثال می‌توان برای دسته‌بندی آهنگ‌ها برای هر آهنگ یک توکن مخصوص ساخت.